Terminaller!
 
Ey bizi bir kuş gibi uçuran viraneler! 
Seyyah olma hazzını gönle tattıran yerler 
Hicranın, gözyaşının, vuslatın harmanında 
Gönül kervanlarına “gel! ”diyen terminaller 
..*. 
Gönül kanatsız uçar senin bahçelerinde 
Duygu yüklü rüzgarlar senin sinende eser 
El öpen, yüzü gülen, kucaklaşan insanın 
Duygu rüzgarlarıyla titrer sende gönüller 
* 
Uzun yolculukların rampasının sen bizim 
Senden uzaklaşırken bir başka olur içim 
Hele sana gelirken o kavuşma sevincim 
İlk seninle azalır ey güzel terminalim 
* 
0tobüs kanadına sende biner-ineriz 
Sende bekler otolar, uçmamışlarsa henüz 
0turup ta onların sıcak koltuklarına 
Kaf Dağı’nın ardına hep onlarla gideriz 
.* 
0tobüsler kalkmazsa eğer tam saatinde 
Erimiş kurşun gibi his çöker içimize 
Deriz ki: "Hadi kaptan! Geç artık mahalline! 
Yolcu yolunda gerek, veda et terminale! " 
* 
Hoş duygular çiseler sende insan gönlüne 
Kimine vuslat yağar, kimine ayrılıklar 
El sallayan, ağlayan, tokalaşan insanın 
Gönül yağmurlarıyla ıslanır sende gözler 
* 
0tobüs kervanları beklerken peronlarda 
Gönüller bulut bulut gezinirler bağrında 
Kimi yaş olup akar, kimi de el kol sallar 
Evrensel bir dil ile konuşur gönül burda 
.*. 
Bu fani dünya gibi terminal de bir handır 
Hatta handan da öte, onlar kervansaraydır 
Gönül kervanlarının uğradığı bu handa 
Bu duyguyu tatmadım diyen varsa yalandır. 
.* 
Her insan belleğinde ordan bir anı vardır 
Birkaç damla gözyaşı ya da gülen göz vardır 
Sallanılan ellerden dökülen duygularda 
Ya kavuşma özlemi ya da bir hicran vardır 
* 
Her ana evladına sarılmıştır bir kere 
Babalar Mehmet’ini göndermiştir askere 
Umut yüklü gönüller çıkarken gurbet ele 
Gurbetin yakan koru düşmüştür gönüllere 
.* 
Yavrumuzu beklerken coşmuştur yüreğimiz 
Gönle ateş düşmüştür gelmezse sevdiğimiz 
Hele görmüşsek 0’nu otobüsün camından 
Camlara yapışmıştır buğulu gözlerimiz 
.*. 
Bu dünya hayatında herkes yaşar bu anı 
Bir okula...askere..yollarken evladını 
Sonra gurbet ellerde yanan hicranlı gönle 
Terminaller han gibi açarlar kollarını 
.*.. 
Ey gönlümü özlemle dolduran terminaller! 
Ceylan gözlü yavrumu elimden alan yerler 
Seyahatin hazzını...ayrılığı...vuslatı 
Sevdiğimle birlikte bana yaşatan yerler 
.*. 
Yol aldıkça uzayan gurbetin yollarını 
Zümrüd-ü Anka gibi kısaltırken otolar 
Gittiğimiz yerlerde mevsimler yakalarız 
Dağlarla, denizlerle, tarih ile beraber 
* 
Ve uzaktan görünce onun duvarlarını 
Bir anda erir gider hicranın acıları 
Biliriz ki az sonra orda savrulacaktır 
Sılaya kavuşmanın mutluluk rüzgarları 
.* 
Şimdi nerede görsem bir terminal binası 
Bilirim ki içinde gezer gönül kervanı 
Sevinci ve hasreti taşıyan gönüllerle 
Yine ıslanmaktadır terminal duvarları 
.*... 
Ne zaman uğurlasam sevdiğimi buradan 
Gönlüm de yola çıkar bu kervansarayından 
Giden yalnız o olmaz gidilecek diyara 
Benim gönlüm de gider otobüsün ardından 
.*. 
Su dökerim onlara bazan gönül kovamdan 
El sallarken gidene bulunduğum perondan 

Derim ki haykırarak 
terminal (otogar) kapısından; 
Yine gelin ey kaptan! 
Bize selam getirin gittiğiniz diyardan