Tom Jones, James Brown, The Rolling Stones, The Animals, Sdy Barret, Eric Clapton o yıllar aile bireyleri gibiydi. Onlarsız bir cümle, bir hareket, bir düşünce olamazdı. Bize kasetler doldururdu tarz tarz ayırır Rock’n Roll’u sevdirme adına. Hatırımda kalan kasetle ilgili anımı aktarayım sizlere: 1992 yılı nisan ayında ÖSS sınavına giderken otobüs şoförüne içinde James Brown, Tom Jones, B.B. King, Jetro Thull ve birçok sanatçının bulunduğu kaseti vermiştik. O yıllarda çok modaydı otobüs şoförlerine kaset verip diğer yolcuları kaset verenin sevdiği müzikle esir etme olayı. Aynen biz de bu modaya uyduk ve verdik kasetimizi. En son dikiz aynasından sinirli, artık tahammülü kalmamış, çaresiz bir çift göz gördüğümüzde Tom Jones’tan “Delayla” çalıyordu. Dedim ya hayatımın her anı Rock’n Roll’du. Gecenin bir vakti çalan bir telefon (o zamanlar cep telefonu da yok koskoca sesli bir ev telefonu var) “ET3’ü aç (Yunanistan’ın 3. kanalı) Bülent, Pink Floyd’un konseri var” yani bu durumda adı geçen herkesle günün her saati bir muhabbetim oluyordu Mertol ağabeyim sayesinde. Bundan da hiç şikâyet etmedim çok açık yüreklilikle söyleyebilirim. Nedeni çok basit 16- 17 yaşında bir gençsiniz, gelişmekte ve şekillenmekte olan bir beyniniz var ve beyninize Ritchie Blackmore, Ozzy Osbourne, Tom Jones, Deep Purple falan giriyor bunun neresini şikâyet edilebilirim ki. Hippilerin anıları, müzik sohbetleri yani ne yemek ister ne içecek, ruhumuzu bolcana müzikle doyuruyoruz daha ne isterim ki. Hal böyleyken müzik bu kadar hayatıma girmişken ve müzik adamlarının hikâyelerini, şarkılarını öğrenmişken “Neden müzik icra etmeyeyim ki?” dedim. Dememle beraber bir enstrüman çalmam arasındaki zamanı ben hatırlayamam hâlâ ve bu zaman zarfında ben gitar çalabilen birisi oluvermiştim. Bu kadar güzel şey ancak masallarda olur değil mi ama benim yaşamımda çok kısa bir zamanda oluverdi bu da Mertol ağabey sayesinde. Şu çok önemli kendinizi ifade edebileceğiniz, gerçek benliğinizi ortaya koyabileceğiniz bazı olayların, bazı kişilerin olması lazım. Bunu başarmanız durumunda siz gerçekten bu hayatta var olabilirsiniz ve mutlu olabilirsiniz, ben buna inanıyorum. Ben ne kadar teşekkür etsem azdır Mertol ağabeyime çünkü hayatımın en güzel dönemlerimde müzikle tanışmama neden oldu. Bir müzik icracısı olmamı sağladı ve hayatım bu noktada farklı bir yol aldı; ama bir de şimdilerde bir görebilsem kendisini. Yıllardır yok Mertol ağabey haber alamıyorum onu tanıyan ağabeylerim gibi. Sen tanıdığım müzik bir yana en güzel adamlardan bir tanesiydin Mertol ağabey; seni özledim be ağabey bitmek bilmeyen müzik sohbetlerimizi… Şu hatırımdan çıkmıyor ve hep de öyle hatırlıyorum seni Mertol ağabey: Jazzstop’a gittiğinde Engin Yörükoğlu’nun (Moğollar’ın yakın zamanda kaybettiğimiz davulcusu) sana dediğini: “Adın gibi mert ol Mertol!”